അടിയുറച്ച കമ്യൂണിസ്റ്റ് വിശ്വാസിയും ഇ‌എം‌എസ് മന്ത്രിസഭയില്‍ വിദ്യാഭ്യാസ മന്ത്രിയുമായ പ്രൊഫസര്‍ ജോസഫ് മുണ്ടശേരി മരിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് ക്രിസ്ത്യന്‍ വിധിപ്രകാരമുള്ള അന്ത്യകൂദാശകളെല്ലാം കൈക്കൊണ്ടു എന്ന് വെളിപ്പെടുത്തല്‍. തൃശൂര്‍ രൂപതയുടെ പ്രസിദ്ധീകരണമായ 'കത്തോലിക്കാ സഭ'യിലാണ് ഈ വിവാദ വെളിപ്പെടുത്തല്‍ വന്നിരിക്കുന്നത്. മുണ്ടശേരിയുടെ വീടിനു സമീപമുള്ള ലൂര്‍ദ്ദ് മാതാ കോണ്‍വെന്റിലെ സിസ്‌റ്റര്‍ മോണിക്ക എഴുതിയ ഓര്‍മ്മക്കുറിപ്പിലാണ് മുണ്ടശേരി മാഷ് ദൈവവിശ്വാസത്തോടെയാണ് മരിച്ചത് എന്ന് പറയുന്നത്. 'എന്റെ മുണ്ടശേരി മാഷ്' എന്ന ലേഖനത്തില്‍ നിന്നുള്ള ഭാഗങ്ങള്‍ താഴെ -
1975-ലെ ഒരു പ്രഭാതത്തിലാണു മഠത്തില്‍നിന്നു ഞാന്‍ മാഷിന്റെ വീട്ടിലെത്തിയത്‌. എന്നെ കണ്ടപ്പോള്‍, ഞങ്ങളൊക്കെ കത്രീന ടീച്ചര്‍ എന്നു വിളിക്കുന്ന മുണ്ടശേരി മാഷിന്റെ ഭാര്യയുടെ മുഖത്ത്‌ അമ്പരപ്പ്‌. അന്നു വൈദികരും കന്യാസ്‌ത്രീകളും മാഷിന്റെ വീട്ടിലേക്കു കടന്നുചെല്ലാത്ത കാലമായിരുന്നു. “സിസ്‌റ്റര്‍ കയറിവരൂ” എന്നു പറഞ്ഞ്‌ കത്രീന ടീച്ചര്‍ നല്ല ആതിഥേയയായി.
ആഗമനോദ്ദേശ്യം ചോദിച്ചു മനസിലാക്കി. മഠത്തിലേക്കു കുറച്ചു നെല്ലും വൈക്കോലും വേണം. അതാണു എന്റെ വരവിന്റെ ലക്‌ഷ്യം. “നമുക്ക്‌ അപ്പുറത്തിരിക്കാം. മാഷ് ആലപ്പുഴനിന്നുള്ള തകഴി എന്നൊരാളുമായി വര്‍ത്തമാനം പറഞ്ഞിരിക്കുകയാണ്‌. കുറച്ചു കഴിയട്ടെ, എന്നിട്ടു പറയാം” - കത്രീന ടീച്ചര്‍ പറഞ്ഞു. മാഷുടെ സുഹൃദ്‌വലയത്തിലെ അക്കാലത്തെ പ്രമുഖനായിരുന്നു തകഴി.
തകഴി ആരെന്നോ, അദ്ദേഹം എഴുതിയ നോവലുകള്‍ ഏതൊക്കെയെന്നോ എനിക്കറിയില്ല. തകഴി പോയശേഷം കത്രീന ടീച്ചര്‍ ആംഗ്യംകാട്ടി വിളിച്ചപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പൂമുഖത്തേക്കു ചെന്നു. മുറിയില്‍നിന്നു മാഷ് പുറത്തിറങ്ങി. കള്ളിമുണ്ടും തോളിലൊരു തോര്‍ത്തും, കട്ടിക്കണ്ണട. മുഖത്തു സദാസ്‌ഫുരിക്കുന്ന ഗൗരവം, ആജാനുബാഹു. “എന്താ?” ഒറ്റവാക്കിലുള്ള ചോദ്യത്തിനു പെട്ടെന്നു ഞാന്‍ ഉത്തരം പറഞ്ഞു - “നെല്ലു വാങ്ങാന്‍ വന്നതാ.” ഞാനും കത്രീന ടീച്ചറുംകൂടി 100 പറ നെല്ല്‌ അളന്നുതിരിച്ചിട്ടു.
അടുത്ത പേജില്‍ വായിക്കുക “എനിക്കൊരു പുസ്തകം തരുമോ?”
ആയിരം മുടി വൈക്കോല്‍ ഞാന്‍ വാങ്ങി. മറ്റിടങ്ങളില്‍ 14 രൂപ വിലയുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും 13 രൂപയാണു മാഷ് വാങ്ങിയത്‌. അതൊരു സൗഹൃദത്തിന്റെ തുടക്കമായി. 1975 മുതല്‍ അദ്ദേഹം മരിക്കുന്നതുവരെയുള്ള രണ്ടുവര്‍ഷം ഞാന്‍ ആ വീട്ടിലെ ഒരംഗത്തെപ്പോലെയായി. ആദ്യകാല സന്ദര്‍ശനങ്ങള്‍ കത്രീന ടീച്ചറുമായുള്ള ചെറുസംഭാഷണങ്ങളില്‍ ഒതുങ്ങി. എന്നോട് സംസാരിക്കാന്‍ മാഷ് താല്‍പ്പര്യം കാട്ടിയില്ല. എങ്കിലും ഒരിക്കല്‍ ഞാന്‍ ധൈര്യം സംഭരിച്ചു മാഷെ നേരിട്ടു. “എനിക്ക് ഒരു പുസ്തകം വായിക്കാന്‍ തരുമോ? മലയാളം മതി.”
അദ്ദേഹം അകത്തുകയറി ഒരു പുസ്തകം എടുത്തുകൊണ്ടുവന്നു. പണ്ടെങ്ങോ അദ്ദേഹം എഴുതിയ ചെറിയൊരു പുസ്തകം. കാറ്റത്തു പറക്കുന്ന പതിര്‌. ഒരാഴ്‌ചകൊണ്ടു വായിച്ചു തിരിച്ചുകൊടുത്തു. പിന്നീട്‌ മറ്റു ചില പുസ്‌തകങ്ങളും... മിക്കവാറും ദിവസങ്ങളില്‍ സിസ്‌റ്റര്‍ മോണിക്ക വീട്ടിലെത്തും. രണ്ടോ മൂന്നോ ദിവസം വൈകിയാല്‍ എന്നെ കണ്ടില്ലല്ലോയെന്നു ഭാര്യയോടു ചോദിക്കും.
ഒരിക്കല്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു - “മാഷേ, മാഷ് കുമ്പസാരിക്കുന്നില്ല. ദൈവത്തോടാവും മാഷ് സംസാരിക്കുന്നത്‌. അത് തന്നെയാണ് വേണ്ടതും വേണ്ടതും. എന്നാലും ഒരു വൈദികനോട്‌ ഒന്നു കുമ്പസാരിച്ചുകൂടേ. ഞാന്‍ സഹായിക്കാം.” “ഇപ്പോള്‍ വേണ്ട. പറയാം” എന്നായിരുന്നു മാഷിന്റെ മറുപടി. പിന്നെ ഞാന്‍ ഏഴു ശനിയാഴ്‌ച അടുപ്പിച്ചു മാഷിന്റെ വീട്ടിലെത്തി. ഏഴാമത്തെ ശനിയാഴ്‌ച ധൈര്യം സംഭരിച്ചു ചോദിച്ചു- “കുമ്പസാരിക്കുന്ന കാര്യം പറഞ്ഞില്ലല്ലോ?”
ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, “വേണമെങ്കില്‍ കുണ്ടുകുളം പിതാവ്‌ (അന്നത്തെ തൃശൂര്‍ രൂപതയുടെ ബിഷപ്പായിരുന്ന മാര്‍ ജോസഫ് കുണ്ടുകുളം) വരാമെന്നു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.” മാഷിന്റെ മറുപടി പെട്ടെന്നായിരുന്നു - “ആരായാലും മതി. പട്ടം കിട്ടിയ ഏതെങ്കിലും അച്ചന്‍.” താന്‍ കേട്ടതു സ്വപ്‌നമാണോയെന്നു എനിക്ക് തോന്നിയ നിമിഷം! അന്നു കത്രീന ടീച്ചറും എന്നോടൊപ്പം സന്തോഷം പങ്കിട്ടു.
അടുത്ത പേജില്‍ വായിക്കുക “ആരാണ് അന്ത്യകൂദാശ നല്‍‌കിയത്?”
രണ്ടുദിവസം കഴിഞ്ഞ്‌, ലൂര്‍ദ്‌ പള്ളിയില്‍ വികാരിയായിരുന്ന ഫാദര്‍ ജോസഫ് കാക്കശേരി, മുണ്ടശേരി മാഷിന്റെ വീട്ടിലെത്തി. ഏതാനും നിമിഷം അച്ചനും മാഷും മുറിയില്‍ ചെലവഴിച്ചു. അനുരഞ്‌ജനത്തിന്റെ കൂദാശ അദ്ദേഹം സ്വീകരിച്ചു. വൈദികനെ സ്വീകരിക്കാന്‍ മാഷിനു വലിയ ഉത്സാഹമായിരുന്നു. രാവിലെ കുളിച്ചൊരുങ്ങി വെള്ള ഷര്‍ട്ടിട്ട്‌ മാഷ് കാത്തുനില്‍ക്കുകയായിരുന്നു. കുര്‍ബാന സ്വീകരണം മാസത്തിലൊരിക്കല്‍ എന്ന നിലയില്‍ തുടര്‍ന്നു.
മാഷ് അവസാനനാളുകളില്‍ വലിയ ആന്തരിക സംഘര്‍ഷം അനുഭവിക്കുന്നതായി തോന്നിയിട്ടുണ്ടെന്നാണ് എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടുള്ളത്. ഭയം തൊട്ടുതീണ്ടിയിട്ടില്ലാത്ത അദ്ദേഹം ആരെയൊക്കെയോ ഭയക്കുന്നതുപോലെ. സഭയുമായും വൈദികരുമായും സാമീപ്യം പുലര്‍ത്തുന്നതിനെ ആരൊക്കെയോ എതിര്‍ത്തിരുന്നു. കമ്യൂണിസ്‌റ്റുകാരനായി മുദ്രകുത്തപ്പെട്ട അദ്ദേഹം ചെങ്കൊടി പുതച്ചുതന്നെ വിട പറയണമെന്ന്‌ ആര്‍ക്കൊക്കെയോ നിര്‍ബന്ധമുള്ളതുപോലെ...
1977 ഒക്‌ടോബര്‍ 25. ഒരു കൊടുങ്കാറ്റ്‌ കെട്ടടങ്ങി.
അന്ത്യനിമിഷത്തില്‍ ഭാര്യയോടും മക്കളോടുമൊപ്പം ഞാനും മാഷിന്റെ സമീപം പ്രാര്‍ഥനാപൂര്‍വം നിലകൊണ്ടു. വിവരമറിഞ്ഞ തൃശൂരിലെ ചില രാഷ്‌ട്രീയനേതാക്കളെത്തി. മൂന്നരമാസത്തോളം മാഷ് കിടപ്പിലായപ്പോള്‍ ആത്മാര്‍ത്ഥ സുഹൃത്തുക്കള്‍ മാത്രമായിരുന്നു സന്ദര്‍ശകര്‍.
കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാര്‍ട്ടിയിലെ ചില നേതാക്കള്‍ വന്നതു കൈയില്‍ ചുവന്ന തുണിയുമായി. അവരതു മൃതദേഹത്തില്‍ പുതപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു - “അദ്ദേഹം കത്തോലിക്കനായാണു മരിച്ചത്!” ചുവന്ന തുണി പുതപ്പിച്ചയാള്‍ പറഞ്ഞു - “ഞങ്ങളുടെ പാര്‍ട്ടി പറഞ്ഞിട്ടാണു സിസ്‌റ്ററേ, കുറച്ചുകഴിഞ്ഞു മാറ്റാം!”
